Uzun yıllar global bir markanın ülke müdürlüğünü yapmış ve 10 yıldır da profesyonel "Kariyer, Organizasyon ve İlişki Sistemleri Koçu" olarak çalışan birisi olarak bazı sektörler ama özellikle oralardaki insan kaynakları politikaları; hem işim gereği hem de yaşadığım tecrübeler dolayısıyla sürekli algı ve ilgi alanım içinde kalıyor.

İnsanoğlunun geleceği bağlamında çok önemli bir olgu ve çalışma alanı olan, “Profesyonel Cinsiyet Çeşitliliği Yönetimi”, çok uluslu şirketlerdeki “Camdan Tavanları” yıkma gücüne sahip.

Yaşamımızdaki kilometre taşları sanırım hepimiz için farklı bir öneme sahiptir. Benim için 2019 yılında yaşamımdaki kilometre taşlarından belki de en önemlilerinden birisi yaşandı.

Ergenlik, kendimizden başlayarak, doğru soruları sormamız gereken zorlu bir süreç...

Geçmişini bilmeyenlerin kaderi onu tekrarlamaktır...

Günümüzde her şey hızla değişiyor. İrlandalı devlet adamı Edmund Burke'nin ünlü bir sözü vardır: Geçmişini bilmeyenlerin kaderi onu tekrarlamaktır. Pamela Mitchell, "The 10 Laws of Career Reinvention" kitabında diyor ki: "Burke bugünkü ortamda çalışıyor olsaydı sanırım bu sözü şöyle değiştirirdi - Geçmişini bilmeyenlerin kaderi kariyer açısından geride kalmaktır."

Nereye gitmek istediğinizi belirlerken sizi oraya götürecek yolu anlamalısınız.

“Teknolojinin baş döndürücü hızla değiştiği günümüzde şirketler bu hıza yetişebiliyor mu?” sorusunun yanıtı bence bazı sektörler için “Hayır”. Bu sektörlerin başında da taşımacılık geliyor.

Birkaç haftadır İstanbul’da açık hava ilan panolarında Türkiye İnovasyon ve Girişimcilik Haftası’nın tanıtımlarını görüyorum. Tanıtımlarda “İ” harfi yerine ünlem işareti “!” kullanılmış. Acaba bu tercih tanıtımın dikkat çekici olması için mi yapıldı, yoksa inovatif bir yaklaşım olduğu mu düşünüldü, bilemiyorum? Ama yaratıcı bir düşünce olduğu kesin. Ekim/2007’de CEO’s Dergisi’nde “İnovasyonun Yolu İş Zekâsı ile Kesişince” başlıklı yazımda “Yaratıcılıkla karıştırılmasının aksine inovasyon yenilik anlamına gelir. Yenilik, fakat sıradan yenilik değil... Yeni fikirlerin ticari yarara dönüşmesi sürecidir.” diye yazmıştım. Üzerinden 10 yıl geçmiş ama inovasyon hala yaratıcılıkla karıştırılıyor.

Yeni yıl yaklaşırken bir çoğumuz kendimiz için hedefler belirleriz. Yıl sonu geldiğinde ise bu hedeflerin bir kısmını ya da hiçbirini gerçekleştiremediğimizi görüp hayal kırıklığı yaşarız. 2017 bu açıdan farklı bir yıl olsun isterseniz, sizinle Mentor Koçum Ann Ronan’dan öğrendiğim ve çok faydalandığım  basit ama güçlü yöntemi paylaşmak isterim.

Bir müşterim ile yaşam amacı çalışması yaparken sorduğum "Yaşamınızda öğrendiğiniz en önemli 10 ders nedir?" sorusu üzerine...

Bir süredir aklımda şu soru var: Bir şeyi bildiğimiz için mi anlarız yoksa anladığımız için mi biliriz?

İnsanların birbirlerine hayır demekte ne kadar zorlandığını bir kez daha deneyimledim. Ve sabah sayfalarımı yazarken birden aklımda şu soru belirdi: Neden hayır demekte bu kadar zorlanıyoruz? Acaba hayır demek mi zor, yoksa dedikten sonrası mı bizi kaygılandırıyor.

Yöneticilik bir yetenek midir, yoksa beceri mi? Ben beceri olduğuna inananlardanım, yani çaba göstererek öğrenilebilir olduğuna. Ancak dün yaşadığım bir olay, her ikisinin de doğru olabileceğini düşünmeme sebep oldu.

Elâlem ne der? Herhalde benim kuşağım büyürken ebeveynlerinden aslında cevabı beklenmeyen bu soruyu çok duymuştur. "Aman kızım, böyle sokağa çıkma, sonra elâlem ne der?" "Okuldan eve yürüyerek geliyorsun, yolda sakın taşkınlık yapma, sonra elâlem ne der?"

Dinleme konusunda uzun bir süredir düşünüyorum, hem kendimi, hem de çevremdeki kişileri gözlemliyorum. Sonunda karar verdim: Çoğunlukla kimse kimseyi can kulağı ile dinlemiyor.

Gözlemlerime göre, içimizde karşımızdaki kişiyi dinlememizi zorlaştıran birkaç sabotajcı var.

Hiç başkasının yerine düşünüp üzüldüğünüz, kızdığınız ya da sevindiğiniz oldu mu?

Siz hiç bırakıp gittiniz mi, hiç sebep yokken, sadece bir konuda artık yaptıklarınızı beğenmediğiniz için, yaptıklarınız size tatmin duygusu vermediği için, ya da sadece öyle istediğiniz için?

Uzun bir süredir hem kendi üzerimde, hem de çevremde gözlem yapıyorum. Takdir edilmek, bir çoğumuzun en önemli değerlerinin başında geliyor.

Geribildirim, performans değerlendirme görüşmelerinin yapıldığı ya da yapılmaya başlanacağı şu günlerde bir çoğumuzun gündeminde olan bir konu.

Geçtiğimiz hafta sonu "Dedemin İnsanları" filmini izledim. Çok ama çok beğendim, filmde bir çok çarpıcı mesaj vardı ama beni en çok etkileyen dedenin dükkanının kapısına koyduğu sandalye oldu.

Sevmek nedir? diye sordum dün eşime aniden. Eşim aynı zamanda en yakın arkadaşım, ilk sevgilim ve en yakın dostumdur. Şaşırdı, bunca yıldan sonra niye böyle bir soru sorar ki insan demedi ama öyle düşündüğünü hissettim.

Sonbaharı çok ama çok seviyorum. Hani ilkbahar için insanın içi kıpır kıpır oluyor türünden tanımlamalar yapılır ya, benim için bu sonbahar tanımıdır.

"Başlamak bitirmenin yarısıdır, bir başla bak nasıl bitirdiğini göreceksin."

Mevlâna'nın, "Dün, dünle beraber gitti cancağızım; bugün yeni şeyler söylemek lazım" özdeyişini çok severim. Geçenlerde, tam da dün kızdığım kişi hakkında bugün yeni bir şeyler düşünmeye ve söylemeye ihtiyacım olduğu bir anda, aniden aklıma geliverdi.

İş hayatında herkes dertli, herkes şikayetçi; çok çalıştığından, emeğinin karşılığını alamadığından, yöneticisinin kendisini takdir etmediğinden, iş arkadaşlarının kendisini anlamadığından,...

Yıllar önce bir iş arkadaşım, aynı zamanda üniversiteden sınıf arkadaşım, Londra’ya yaptığı bir iş gezisinden...

Sizin de başınıza gelmiştir. Yapmanız gereken bir iş vardır, yapılacaklar listesinin en üst sırasında durur ama bir türlü yapmaya başlayamazsınız...